Enginn veit sinn næturstað.

 

Ég var ein af þessum foreldrum sem voru með börnum sínum á æfingu í Gerplu þegar þessi hræðilegu atvik áttu sér stað.  Óska ég stúlkunni góðs bata og ég bið fyrir drengnum.  Ég vil með þessu minna á það hversu mikilvægt það er að koma vel fram við náungann, sérstaklega þá sem okkur þykir vænt um.  Því eins og við vitum öll þá gera slys og alvarleg veikindi ekki boð á undan sér og við getum öll verið NÆST.  Sú hugsun "ekkert kemur fyrir mig" er mjög ríkjandi í þessu litla landi og þá sérstaklega hjá unga fólkinu. En hvað gerum við  þegar foreldri / besti vinur eða systkini okkar slasast eða veikist lífshættulega daginn eftir að við rifumst.  Eitt er víst og það er EF... Ef við hefðum ekki rifist... Ef við hefðum ekki verið svona ósátt... Ef ég hefði geta sagt honum hversu annt mér er um hann.... EF, EF, EF    Annað er alveg á hreinu og það er að enginn veit sinn næturstað. 

Verum góð hvert við annað, eða eins og Bítlarnir orðuðu svo vel  " All we need is LOVE"

Farið varlega elskurnar mínar. 

Ættingjum drengsins vil ég segja - VON. Hafið von í hjarta ykkar.  

BeggaLá